بررسي تأثير كمال گرايي والدين بر خودكارآمدي دانش آموزان متوسطه شهر همدان

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر كمال گرایی والدین بر خودكارآمدی دانش آموزان متوسط شهر همدان در سال تحصیلی 91-1390 بود. جامعه آماری شامل كلیه دانش آموزان متوسطه شهر همدان و والدین آنها بود كه تعداد 300 نفر دانش آموز به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شده اند. پرسشنامه كمالگرایی 59 گویه هیل، توسط والدین، و پرسشنامه خودكارآمدی 10 گویه شوارتز و جروسالم، توسط دانش آموزان، تكمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون و تی مستقل ( t-test ) استفاده شد. نتایج نشان داد بین كمالگرایی والدین و خود كارآمدی دانش آموزان ارتباط منفی و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد، میزان خودكارآمدی دانش آموزان دختر و پسر ، و میزان كمال گرایی والدین )پدران و مادران) تفاوت معنادری باهم ندارند.