مقايسه عملكرد روش برنامه ريزي پوياي معين نامتجانس (IDDP) و روش شبيه سازي آنيلينگ (SA) در استخراج سياست بهره برداري بهينه از سيستم هاي چند مخزني

در سالهای اخیر مطالعات بسیاری در زمینه مدلهای ریاضی بهره برداری بهینه از مخازن انجام گردیده است كه هدف از ارائه این مدلها هماهنگ ساختن توزیع آب ورودی به سد براساس توزیع آب مورد نیاز بوده است، به نحویكه كمترین هزینه (یا بیشترین سود) با توجه به اهداف طرح حاصل گردد . این مسئله بویژه در مناطقی كه میزان منابع آب كافی نبوده و نحوة توزیع آن با توزیع نیاز هم جهت نباشد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مقاله مدل برنامه ریزی پویای معین نامتجانس (IDDP) و مدل شبیه سازی آنیلینگ (SA) برای دستیابی به حداقل سازی مجموع مربعات انحراف یكطرفه از مقادیر نیاز در مناطق گرمسیری غرب كشور در پروژه بزرگ انتقال آب از رودخانه سیروان به این مناطق بكار گرفته شده اند. نتایج بدست آمده حاكی از آنست كه IDDP بخوبی قادر به رفع مشكل بلای ابعادی روش برنامه ریزی پویا در مسائل چند مخزنی می باشد .اما یكی از معایب روش مذكور همانند دیگر روشهای برنامه ریزی پویا گسسته سازی حجم مخزن و در نظر گرفتن حجم ذخیره بعنوان یك متغیرگسسته است. در مقاله حاضر تأثیر گسسته سازی حجم مخزن در رسیدن به جواب بهینه مورد ارزیابی قرارگرفته است.