مروري بر ماتريس نانو كامپوزيت تجزيه پذير در مهندسي بافت

نانوكامپوزیتها در این دهه اخیر به عنوان راه حلی كارآمد برای بهبود خواص ساختاری و كاربردی در پلیمرهای سنتزی پدیدار شده اند. پلی استرهای آلیفاتیك تحت عنوان پلی لاتیكها (PLA) ، پلی گلیسیدها (PGA) ، پلی كاپرولاكتونها (PCL) جذب گسترده و قابل توجهی در تجزیهپذیری و زیست سازگاری در بدن انسان را دارا هستند. این مطلب مقدمهای بر حضور نانوفیلرهای آلی و معدنی در پلیمرهای تجزیه پذیر برای تولید نانوكامپوزیتها بر پایه هیدروكسیاپاتیتها، ذرات نانوفلزی و یا ذرات نانوكربنی می باشد كه جهت تولید مواد زیستی با خواص بهبود یافته آمادهسازی میشوند. بنابراین، پیشرفت چسبندگی سطحی میان پلیمر و مواد نانوساختاری كلیدی برای فرایند تولید نانوكامپوزیت است. در این مقاله، روشهای گوناگون ساخت نانوكامپوزیتها بر پایه پلیمرهای تجزیه پذیر برای زمینه خاصی در مهندسی بافت ارائه شده است. تركیب پلیمرهای جاذب زیستی و نانوساختارها، افق جدیدی از مواد نانو خود سازنده را در علوم پزشكی با خواص خوب مكانیكی، حرارتی و الكتریكی، ایجاد نموده است