وضعيت آينده اقليم حوضه زاينده رود تحت تاثير تغيير اقليم : مقايسه بين سناريوهاي مدل مختلف AOGCM

یكی از مشكلات عمده در استفاده از خروجی مدلهایAtmosphere-Ocean General ) AOGCM circulation Model ) ، بزرگ بودن اندازه سلول محاسباتی آنها (Resolution) نسبت به منطقه مورد مطالعه می باشد كه لازم میسازد تا آنها را با استفاده از روشهای مناسب، كوچك مقیاس (Downscaling) نمود . در این تحقیق عملكرد دو روش زمین آماری كریگینگ و وزنده ی عكس فاصله ) ) Inverse Distance Weighting, IDW ، در كوچك مقیاس كردن متوسط ماهانه دما و بارندگی دوره پایه ۰۳ ساله ( ۰۰۰۲ - ۱۷۹۱ ) تعدادی از مدلهای شناخته شده AOGCM شامل :ECHAM4/ OPOYC3, GFDL R30, CSIRO MK2, CGCM2, CCSR/NIES NCAR DOE PCM. و HadCM3, مورد ارزیابی قرار گرفت . این دادهها تحت سناریوهای انتشار گازهای و گلخانهای ) Special Report on Emission Scenario ) SRES با تعداد سلولهای محاسباتی مختلف در اطراف موقعیت مورد نظر كه حوزه آبریز زاینده رود بودهاست، مورد مقایسه قرار گرفت كه نهایتا روش IDW با ۸ سلول محاسباتی انتخاب گردید . سپس بر این اساس , سناریوهای فصلی تغییر اقلیم دما و بارندگی در سه دوره 2010-2039 2040-2069 و 2070-2099 از خروجی مدلهای AOGCM فوق تحت سناریوهای موجود SRES برای منطقه مطالعاتی كوچك مقیاس شدند . نتایج نشان داد كه استفاده تنها از خروجی یك مدل AOGCM تحت یك سناریوی انتشار گازهای گلخانهای نمیتواند نتایجی منطقی برای برنامهریزیهای مربوط به كاهش اثرات مخرب پدیده تغییر اقلیم داشته باشد .