پايش و پهنه بندي خشكسالي با استفاده از شاخص SPI در استان اصفهان طي 35 سال گذشته

هدف از این پژوهش پایش خشكسالی با استفاده از شاخص SPI در سری های زمانی 24،18،12،9،6،3 و 48 ماهه در استان اصفهان در خلال 35 سال گذشته بود.در این پژوهش از شیوه درونیابی IDW برای تهیه نقشه های خشكسالی استفاده شد. برای ساده سازی از میانگین شاخص SPI در سری های زمانی مختلف استفاده شد. منحنی های 24،18،12،9،6،3 و48 ماهه نشان می دادند شدیدترین پدیده خشكسالی كه تمام استان را تحت تاثیر قرار داده در خلال سالهای 2000-2001 میلادی مقارن با خشكترین سالهای ایران در این دوره، اتفاق افتاده است. همچنین دوره های نرمال تا مرطوب و خشك بطور متناوب در استان تكرار شدهاند. نقشه های خشكسالی نشان میدهند كه بیشترین شدت خشكسالی در نواحی شرق، غرب و نزدیك به مركز استان اتفاق افتاده است. همچنین ازمون ناپارامتری مان- ویتنی نشان می دهد درصد سطوح تحت شرایط خشكسالی در سری های زمانی متفاوت طی دو دوره 16 ساله از 1979-1994 و 1995 تا 2010 میلادی تفاوت معنا داری نداشته اند. با توجه به سایر شرایط در استان همچون افزایش برداشت آبهای زیر زمینی و نیاز روزافزون صنایع و بخش كشاورزی به آب، خشكی زایندهرود در سالهای متوالی، افزایش ورود ریزگردها به استان طی سالهای اخیر، از بین رفتن درختان پهن برگ بر اثر نشست ریز گردها بر روی برگها كه نقش تعدیلی در میكرواقلیم منطقه داشتهاند و خشكی آبراهههایی كه آب زاینده رود را در سراسر شهر به گردش می انداختند لزوم توجه بیشتر به پدیده خشكسالی به عنوان یكی از عوامل اثرگذار بر اقلیم و منابع آب در این استان روشن می شود.