نقش مهندسي فرآوري در كاهش خطرات زيست محيطي باطله هاي معدني

نقش مهندسي فرآوري در كاهش خطرات زيست محيطي باطله هاي معدني

بزرگترين مشكل زيست محيطي در معدنكاري وفراوري امروزي مواد، مربوط به فاضلاب اسيدي توليدي در معادن و كارخانه بصورت باطله مي باشد. اين فاضلابهاي اسيدي به طور عمده حاصل دمپهاي باطله، ديواره ها و قسمت هاي دستكاري شده زمين در معادن و بويژه سد باطله كارخانه فرآوري مي باشند. مهمترين اثرات سوء اين فاضلابها، آلودگي آبهاي منطقه و تاثير بر اكولوژي محيط و زندگي جانوران و گياهان و حتي انسانها مي باشد. فن آوريهاي نوي در دراز مدت ، كاهش خطرات حاصل از اين فاضلابها و اقدامات اجباري و پر هزينه در عمليات معدنكاري و نيز در دمپهاي باطله، كه البته در كشور ما متاسفانه كمتر مشاهده مي شود. را در پي داشته است. با شناخت و توسعه اين فن آرويها، مي توان با تبديل فاضلابهاي اسيدي (حاصل از معدنكاري) به فاضلابهاي غير اسيدي، اثرات سوء آنها را كاهش داد. البته بايد توجه داشت كه رسيدن به فازي كه بطور مطلق بر ميحط زيست بي اثر باشد، ممكن نيست ولي مي توان بطور نسبي موجب كاهش اين اثرات شد. با تحقيقات دامنه دار و گسترده در رابطه با اين فاضلاها، چندين تكنيك موفقيت آميز و بسيار سودبخش و قابل كاربرد كه برخي از آنها شامل استفاده از تكنيك هاي فرآوري درجهت جلوگيري از توليد فاضلابها (جداسازي سولفيدها، افزودن مواد قليايي) جمع آوري و تصفيه فاضلابها، روش هايي كه جهت ارزشمند كردن باطله ها مي باشند و استفاده از پوشش آب و خاك مي باشند. در اين مقاله سعي شده است با تشريح روشهاي فوق و بررسي و بيان سادگي و قابل اجرا بودن آنها دركشورما يك مقوله جديدي مورد بحث قرار گيرد تا ناديده گرفتن آن مي تواند ضربه جبران ناپذيري را به صنعت معدنكاري و بويژه محيط زيست اطراف معادن وارد نمايد.