موسيقي و شعر سپيد

موسیقی پدیده ای است درفطرت آدمی و هیچ ملتی نیست كه از موسیقی بی بهره باشد . كششی های ذهنی انسان او را وادار به گفتن شعر نموده و چون شعر در حقیقت موسیقی كلمات و الفاظ است. آدمی آن را پیشه ی خود ساخته تا در هنگام سختی و كار، از شنیدن آن لذت برده و كارها را بر خود آسان نماید یعنی هم به حظ جسم نظر داشته أسست و هم روح ، شعر سپید قالبی نوظهور است كه بنابر ماهیت خود، موسیقی عروضی را به كناری نهاد اما شاعر برای جبران وزن، عناصر دیگری را به خدمت گرفت تا جبران كمبود موسیقی شعرش را بنماید در این مقاله كوشیده شده است شعر سپید و موسیقی آن به خواننده شناسانده شود .ایجاد موسیقیدر این نوع شعر، نیازمند شیوه ها و ابزار و وسایلی متفاوت است كه بعضی از راه كارهای تولید موسیقی در این نوع شعر با مثال های گوناگون بیان شده است از جمله: آهنگین ، كردن جمله به شیوه متون منشور قدیم (آركائیسم در سطح زبانی)، ایجاد مكتث ها و فاصله ها، تكرار واژه ها و تركیبات در فواصل معین، آوردن واژه های هم وزن و هم قافيه، توجه به واژه آرایی، كاربرد انواع جناسی، سجع ها و تكرارها، توجه به قابلیت موسیقایی زبان زنده و .... این عوامل باعث چگونگی حركت موسیقیایی و نوعی احساس آهنگین در فضای شعر میشوند. شوند