مقايسه تطبيقي پنچاتنترا و كليه و دمنه

«تنترا» ، عنوان عامی برای داستان های تمثیلی هندی است. مشهورترین تنترا برای ما ایرانیان بیجانترا است كه به حكمی به نام ویشنو شارما منسوب است كه این كتاب را در راهنمایی شاهزادگانی نادان نوشته است . هم چنان كه از نام این كتاب پیداست ، این عنوان ، به معنی پنج حكایت یا پنج فصل است . این كتاب، مطابق روایات، در زمان انوشیروان توسط برزویه ی طبیب به ایران آورده شده و به پهلوی ترجمه شده است . در قرن دوم عبدالله بن مقفع ، دبیر نامی ایرانی، آن را به عربی ترجمه كرده است در قرن ششم توسط نصرالله منشی به نثر فنی ترجمه شده است . مقاله ی حاضر، ابتدا به بررسی مختصر تتراها در هند می پردازد . سپس ریشه و نحوه ی نگارش پنچاتنرا را مورد كنكاش قرار می دهد. اقوال گوناگون پیرامون نقش برزویه ی طبیب در انتقال این اثر به ایران مطرح می كند. آن گاه به مقایسه ی پنچاتنترا با كلیله و دمنه می پردازد و تفاوت میان دو اثر را بررسی می كند و دگرگونی های منشی را در اثر ذكر می كند. درپایان نتیجه می گیرد كه منشی، در مورد اسامی قهرمانان حكایات، تغییر سیر داستان ها ، افزایش و یا كاهش داستان ها و...... تغییراتی در این كتاب انجام داده است كه مثال هایی را برای تایید مطلب می آورد.