سنجش توسعه فضايي شهر از منظر پايداري نمونه موردي شهر بجنورد

توسعه شهری به عنوان يك مفهوم فضايی میتواند به معنی تغییرات در كاربری زمین و سطح تراكم، جهت رفع نیازهای ساكنان شهر درزمینه مسكن، حملونقل، اوقات فراغت و غیره تعريف كرد. در نوشتار حاضر، منظور از توسعه ی فضايی، توزيع موزون جمعیت و فعالیت در سطح شهر میباشد. هدف تحقیق، شناخت عناصر ناپايدار و كاهش مسائل و مشكلات در شهر بجنورد از طريق ايجاد و تقويت عناصر لازم توسعه ی پايدار شهری و كاهش عناصر توسعهی ناپايدار شهری در برنامهريزی فضايی و همینطور ايجاد هماهنگی لازم بین عناصر توسعه ی پايدار سیستم شهری بوده است. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی و استفاده از مشاهدات - میدانی بوده و تحقیق از نوع كاربردی است. برای تجزيه و تحلیل اطلاعات از شاخص آنتروپی و برای نمايش مدل ها از نرمافزار GIS استفاده شده است. يافتهها با استفاده از روش ضريب آنتروپی در شهر بجنورد، توزيع فضايی متعادل جمعیت شهر را نشان میدهد. اين در حالی است كه با توجه به شاخصهای تحقیق، توسعه فضايی در مجموع در شهر بجنورد نامتعادل بوده و نواحی سطح شهر توسعه فضايی يكسانی ندارند. بطوريكه نواحی 11 و 1 توسعه فضايی متعادلتری نسبت به ساير نواحی دارند.