بررسي ميزان رعايت عدالت در روش هاي مختلف تعيين بهاي خدمات اتوبوسراني

با گسترش روزافزون شهرها و تغییر سبك زندگی مردم در دهه های اخیر، حملونقل عمومی شهری با مسائل جدیدفراوانی مواجه شده است. چگونگی تعیین بهای خدمات اتوبوسرانی، از طرفی با توجه به تأثیر قابل توجهی كه برمیزان استفاده مردم از حملونقل عمومی دارد و از طرف دیگر برای رعایت عدالت در محاسبه مبلغ كرایه، یكی از این مسائل است كه همواره با چالش هایی مواجه بوده است. چنانكه واضح است، محاسبه كرایه بر مبنای طول سفرمسافران عادلانهترین شیوه است؛ اما نیاز به زیرساختهایی برای شناسایی طول سفر دارد كه اغلب فراهمسازی آنها هزینه های زیادی را به سیستم تحمیل میكند. لذا معمولاً بخصوص در سامانه های اتوبوسرانی از ساختارهای - -دیگری نظیر كرایه ثابت یا كرایه متناسب با طول خط استفاده میشود و عمدتاً فرض بر این است كه محاسبه كرایه بر مبنای طول خط در مقایسه با كرایه ثابت عادلانهتر است. در این مطالعه كاربردی به بررسی این فرضیه پرداخته شده و نتایج نشان میدهند كه تعیین كرایه ثابت عادلانه تر از تعیین كرایه بر اساس طول خط است. لذاپیشنهاد میشود تا فراهم سازی زیرساخت های لازم، در نظام های اتوبوسرانی از ساختار كرایه ثابت به منظور برقراری عدالت بیشتر در بین مسافران اتوبوس استفاده شود.