مديريت منابع آب زير زميني دشت سروستان

استفاده از آب زیرزمینی در كشور ما، كه فاقد منابع آب سطحی فراوان است، از دیرباز رواج داشته است.كیفیت آب زیرزمینی به دو عامل منشاء آب زیرزمینی (آب رودخانه یا آب بارندگی) و واكنش های شیمیایی بین آب و محیطی كه آب در آن جریان است، بستگی دارد. در این مطالعه جهت بررسی كیفی منابع آب زیرزمینی منطقه مورد مطالعه پارامترهای نسبت جذب سدیم، هدایت الكتریكی و غلظت كلر و سولفات در 28 حلقه چاه (19 حلقه چاه با كاربری كشاورزی، 1 حلقه چاه در منطقه مسكونی و 8 حلقه چاه با پوشش مرتع)با استفاده از داده های سال های 1384 لغایت 1390 توسط نرم افزارهای GIS نقشه پهنه بندی تهیه شد. میانگین، ضریب تغییرات، انحراف معیار و حد بالا – پایین محاسبه گردید. سپس با استفاده از رهنمودهای ،WHO ،EPA طبقه بندی امریكایی و استانداردهای ملی چاه ها از نظر آب آبیاری و آشامیدنی مورد تفسیر قرار گرفتند. نتایج نشان داد كه طی سال های 90-84 میانگین هدایت الكتریكی 23 حلقه چاه با شوری خیلی زیاد در كلاس C4 و 5 حلقه چاه در كلاس C3₄ با شوری زیاد قرار گرفتند. حداكثر میانگین هدایت الكتریكی در چاه های شماره 7 و 9 (پیزومتر شماره 5 و شمال شرق كوهنجان) با كاربری مرتع و كشاورزی به ترتیب با مقادیر 49/783 و 45/568 دسی زیمنس بر متر بدست آمد. میانگین نسبت جذب سدیم 18 حلقه چاه با قلیائیت كم، كلاس S1 و 8 حلقه چاه در كلاس S2 با قلیائیت متوسط و چاه های 7 و 9 با مقادیر 70/5 _46/5 میلی اكی والان بر لیتردر كلاس s4 با درجه قلیائیت خیلی زیاد قرار گرفت. میانگین سولفات كلیه چاه ها كمتر از استانداردهای EPA،WHO و ملی بود . میانگین كلر چاه های 7 و 9 با مقادیر 679/2-519/6 میلی گرم بر لیتر بیشتر از استانداردهای فوق و میانگین سایر چاه ها كمتر بود.