حفاظت پايدار از معماري صخره اي روستايي تاريخي كندوان

سنگها به واسطه استقامت و دوامشان دردوره های مختلف به طرق گوناگون مورداستفاده قرارگرفته اند معماری صخره ای ازگونه های مهم و كمتر موردمطالعه قرارگرفته ی میراث سنگی كشور است بخش عمده ای ازمیراث سنگی شمال غرب كشور دردامنه سهند واقع شد هاند كه مجموعه روستاهای صخره ای وبویژه روستای تاریخی كندوان ازآن قبیل هستند درطی میلیون ها سال فرسایش طبیعی توده های آذرآواری دردره كندوان اشكال كله قندی به وجود آمده اند كه حداقل از700 سال قبل مردم بومی منطقه با حفر خانه های چندطبقه دردل صخره های سنگی فوق درآنها سكنی گزیده و روستای كندوان امروزی را به وجود آورده ند كه درسال 1376 درفهرست آثار ملی كشور به ثبت رسیده و امروزه قطب گردشگری شمال غرب كشور درنیمه اول سال است اما ازطرف دیگر معماری صخره ای فوق الذكر به علل مختلف شدیدا درحال تخریب است به نحوی كه برخی ازصخره های كله قندی به كلی فروریخته و /یا غیرمسكونی شده ند ازاین رو نگهداری این مجموعه یادمان معماری صخره ای باتوجه به شرایط متفاوت آنها نسبت به مصالح سنگی معمول ازمباحث چالش برانگیز حفاظت پایدار محسوب میشوند كه نیازمند ارایه رهیافتی تازه براساس شناخت كامل و اشراف اطلاعاتی برامده ازكلیه جنبه های آسیب شناسی و امكانات موجود است مقاله حاضر باتاكید برانجام حفاظت پیشگیرانه دراولویت اقدامات حفاظتی فرآیند انجام مرحله ای اقدامات را درقالب چرخه ازتحقیق تاعمل درجهت كمك به پلان مدیریتی این روستا ارایه نموده است