مقايسه عملكرد الگوريتم هاي زمان بندي در لايه زير ساخت رايانش ابري

امروزه رايانش ابري به يك چهارچوب كاري براي كاربردهاي علمي تبديل شده است. محیط هاي محاسبات ابري با ارائه منابع به صورت مجازي و پويا توانسته اند ويژگي مقیاس پذيري براي برنامه هاي كاربردي را فراهم نمايد. محاسبات در محیط هاي ابري بر اساس محاسبات توزيع شده، محاسبات شبكه هاي توري و مجازي سازي بنا شده اند . برنامه هاي كاربردي جهت بازيابي داده ها با حجم بالا، در زمان اجرا ممكن است با تنزل كارايي سیستم روبرو شوند. علاوه بر بهینه سازي كارايي سیستم در حین زمان بندي، هزينه هاي ناشي از نقل وانتقال داده ها بین منابع و نیز هزينه هاي اجرا نیز بايد در نظر گرفته شوند. بنابراين حركت برنامه هاي كاربردي به سمت استفاده از محیط هاي محاسبات ابري، نیازمند يك مديريت زمان بند يكپارچه مي باشد. تأكید ما در اين پژوهش بر روي الگوريتم هاي زمانبندي در محیط ابري است كه بر اساس پارامترهاي محیطي و تأثیرگذار بر آنها تقسیم بندي خواهند شد .