زبان نوشتار علمي سند گوياي هويت: شواهدي مبتني بر فرايند ارزيابي مقالات علمي

با كم رنگ شدن شاخص هاي سنتي هويت مانند نژاد، رنگ پوست، موقعيت جغرافيايي، جنسيت، مليت و قوميت در دنياي امروز نقش زبان به عنوان يك سند مهم هويتي بسيار بارز و برجسته شده است و كاركردهاي هويت ساز زبان توجه بسياري از متخصصان علوم زبان شناسي،‌جامعه شناسي، زبان شناسي اجتماعي و جامعه شناسي زبان را به خود معطوف كرده است. متأسفانه كاركردهاي هويتي زبان فارسي به اندازه كافي مورد توجه محققان قرار نگرفته است و سؤالات پژوهشي بسياري در اين زمينه بي پاسخ مانده است. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي بازسازي هويت نويسندگان مقالات علمي توسط داورهايي است كه آثار آنان را بي نام و نشان مي خوانند تا از اين رهگذر شمه اي از كاركرد هويتي زبان كشف شود. 5 نوسنده مقالات علمي و 10 داور مقالات علمي و پژوهشي جهت ارائه داده هاي مورد نياز اين تحقيق همكاري كردند. داده هاي لازم از طريق اسناد ارزيابي، مصاحبه و پرسشنامه جمع آوري شد و با روشهاي كيفي و كمي مانند تحليل محتوا، كد گذاري و آمارتوصيفي موردتحليل قرار گرفت. نتايج حاصل نشان داد كه : الف) خوانندگان خبره نوشتار علمي تصويري هويتي از افرادي كه آثارشان را مي خوانند در ذهن خود مي پرورانند. ب) برخي از عناصر متون نوشتار مانند شبكه ارتباطي انعكاس يافته توسط نويسنده متن به تشكيل تصوير هويتي از نويسنده متن كمك مي كنند و ج) كار كرد برخي از عناصر هويت ساز زبان در ارزيابي مقالات علمي از برخي ديگر كم رنگ تر است. بر اساس نتايج تحقيق، بر لزوم كند و كاو بيشتر بر روي كاركردهاي هويتي زبان فارسي به طور عام و زبان فارسي علمي به طور خاص تأكيد شده است.