ارزيابي اهميت نحوه گسسته سازي در روش برنامه ريزي پوياي تصادفي در بهره برداري از مخزن

امروزه یكی از مشكلات موجود در كشور ما، كمبود آب می باشد و این مسئله، لزوم استفاده از یك مدیریت مناسب منابع آب را می طلبد. با توجه به لزوم خودكفایی در بخش كشاورزی و نیاز زیاد این بخش به آب، می بایست قوانین مناسبی برای بهره برداری از مخازن سدها به عنوان یكی از مهم ترین منابع آب سطحی اتخاذ شود تا برداشت از مخزن در هر دوره زمانی با اطمینان به ایجاد كمترین كمبود صورت گیرد. یكی از روش های استخراج قوانین بهره برداری از مخازن، روش برنامه ریزی پویای تصادفی (SDP) می باشد . در این روش، عامل دبی ورودی به مخزن به عنوان عامل تصادفی در نظر گرفته می شود. در روش (SDP) یكی از مهم ترین عوامل برای رسیدن به جواب بهینه، نحوه گسسته سازی حجم مخزن و دبی های ورودی به مخزن همچنین تعداد گسسته سازی (state) در حجم مخزن و دبی ورودی به مخزن می باشد. در این تحقیق، برای بررسی اثر این عوامل، از اطلاعات سد مخزنی دز استفاده شده است و نتایج بیانگر آنست كه اولاً: از میان روش های گسسته سازی دبی ورودی به مخزن، روش طول دسته مساوی مناسب تر است. ثانیاً: در روش های گسسته ازی حجم مخزن، روش موران و ساوارنسكی تقریباً دارای نتایج یكسانی هستند. ثالثاً: هر چه تعداد دسته های حجم مخزن بیشتر وتعداد دسته های دبی ورودی به مخزن كمتر باشد، نتایج بدست آمده مطلوب تر و كمبود كمتر می باشد.