ارزيابي مقدار آب برگشتي ناشي از آبياري در حوضه آبريز زرينه رود و تاثير بكارگيري سيستم هاي آبياري تحت فشار بر آن با استفاده از مدل SWAT

افزایش راندمان آبیاری و به كارگیری سیتم های آبیاری تحت فشار به عنوان یكی از راهكارهای پیشنهادی به منظور احیای دریاچه ارومیه مطرح شده است. با توجه به تاثیر این راهكار بر اجزای بیلان مانند تبخیر و تعرق، دبی خروجی از حوضه، نفوذ عمقی و رواناب سطحی، بررسی علمی اثرات آن اهمیت زیادی دارد.با درنظر گرفتن مقیاسی بزرگتر برخی ازمؤلفه های بیلان آبوارد آب زیرزمینی شده و یا به رودخانه می پیونددو میتوان آنها را به عنوان آب برگشتی در نظر گرفت. در این مطالعه از مدل SWAT جهت بررسی اهمیت این مؤلفه استفاده شده و سپس به ارزیابی مقادیر آب برگشتی و توزیع مكانی آنها در حوضه در دو سناریوی وضع موجود و اعمال سناریوی آبیاری تحت فشار پرداخته می شود. نتایج این تحقیق نشان داد كه آب برگشتی را میتوان به عنوان یكی از مؤلفه های مهم در حوضه به شمار آورد. به طوریكه مقدار 46 درصد از آبیاری صورت گرفته به صورت آب برگشتی به حوضه بازمی گردد كه در سناریوی آبیاری تحت فشار به 32 درصد كاهش می یابد. همچنین با اعمال آبیاری تحت فشار و با توجه به افزایش تبخیر و تعرق و كاهش آب برگشتی مقدار دبی خروجی از حوضه كاهش ناچیزی می یابد.