خود رشد يافته در روشن ضميران

پژوهش حاضربا هدف شرح و توصیف و اهمیت بینایی به عنوان یكی از حواس پنج گانه كه نقصان ویا عدم وجود آن تبعاتی را در مسیر هویت یابی افراد كم بینا و نابینا پدید می آورد و نقش مؤثری بر نحوه ظهور وحضور این افراد در جامعه دارد تدوین گردیده است. آن چه مسیر زندگی افراد كم بینا و یا نابینا را دشوار می سازد تنها عدم وجود بینایی ویا نقص در آن نیست؛ بلكه نحوه واكنش افراد جامعه به حضور این افراد و گمانه هایی است كه نسبت به عملكرد افراد كم بینا ویا نابینا دارند؛ به همین خاطر از آن جا كه آدمی خود را در آینه دیگران می بیند، زمزمه های به گوش رسیده از اطراف و اكناف بریكی از مهم ترین ابعاد وجودی انسان كه همانا هویت است تأثیر می گذارد؛ بنابراین لازم است كه نحوه هویت یابی روشن ضمیران و احساسات ذهنی آنان نسبت به خودِ رشد یافته آنان در اجتماع مورد بررسی قرار گیرد. به همین منظور این پژوهش با روش كتابخانه ای به بررسی هویت(نابینایان )كه مفهومی سازمان یافته می باشد پرداخته است. نخست، به مفهوم‌شناسی هویت در نابینایان، سیر تحول خود وبحران هویت، خود پنداره مثبت در نهایت نتیجه گیری پرداخته می شود