پارادوكس مديريت منابع آب استان اردبيل

امروزه اهمیت و ارزش آب بعنوان یكی از حیاتی ترین مولفه های توسعه، مد نظر دولتها و برنامه ریزان بوده و به تبع آن،مدیریت منابع آب در برنامه ریزی های ملی و منطقه ای از جایگاه ویژه ای برخوردار می باشد. طبق اطلاعات و آمار رسمی موجود مدیریت منابع آب استان اردبیل از 3290 میلیون متر مكعب پتانسیل آب سطحی استان ، مقدار 2033 میلیون متر مكعب (حدود 64%) از حوضه های مشترك و مرزی(كه در محدوده شمال استان واقع شده) مورد بهره برداری یا برنامه ریزی جهت برداشت آب نموده است كه هر چند آمار مذكور جای بحث دارد لیكن وابستگی شدید استان به منابع حوضه های مشترك و مرزی را مشخص می نماید. از طرفی مدیریت استان جهت استفاده از منبع آب قزل اوزن (كه جزء منابع آب مشترك با سایر استان های جنوبی اردبیل می باشد) به میزان 538 میلیون متر مكعب بصورت انتقال بین حوضه ای و ذخیره سازی آب های خروجی ،برنامه ریزی نموده است. لذا مدیریت بهینه بخش مذكور از اهمیت خاصی در بین مردم و مسئولین برخوردار گردیده كه نیاز به دقت عمل و بینش عمیق مدیریتی و كارشناسی دارد . مدیریت منابع آب در جنوب و شمال استان به دلیل تفاوت های بنیادی كه ناشی از تفاوت های طبیعی و اجتماعی و جغرافیایی می باشد باعث بروز پارادوكسهای تصمیم گیری در بین مسئولین شده كه گاهاً باعث نفع یا ضرر یكی از طرح های دوگانه و مهم استان می شود. در این مقاله با بررسی اطلاعات و استنادات قبلی نسبت به تحلیل موضوع پرداخته شده و نهایتاً پیشنهاداتی جهت بهبود یا تعدیل موضوع ارائه شده است.