بررسي نقش سازمان هاي مردم نهاد در ارتقا مديريت و توسعه پايدار طرح هاي منابع آب

آب از اساسی ترین و مهمترین عوامل در توسعه روستایی و تولیدات كشاورزی شناخته شده است و زندگی روستایی به كشاورزی و تامین آب متكی و وابسته است. محدودیت منابع آب و اهمیت بهره وری در كشاورزی، مدیریت و رویكرد های نوین در راستای مشاركت بهره برداران در طرح های عمرانی و ساماندهی فعالیت های آنان در قالب تشكل های آب بران منابع آب را می طلبد. مشاركت به عنوان عنصر كلیدی و اساسی در دستیابی به اهداف توسعه پایدار از اهمیت خاصی برخوردار است.مشاركت های مردمی مهمترین وسیله برای تحقق سیاست ها و برنامه های مهم اقتصادی و اجتماعی كشور به حساب می آید. مواد قانونی در برنامه های توسعه، گامی در این جهت است كه هدف از آن مشاركت مردم در طرح های توسعه منابع آب به ویژه احداث شبكه های آبیاری و زهكشی و نیز بهره برداری از پتانسیل مشاركتی كشاورزان در اجرا و بهره برداری و نگهداری از این طرحها است.همچنین بهترین و موثرترین راهكار به منظور جلوگیری از مهاجرت روستائیان، ایجاد كارآفرینی در مناطق روستایی می باشد و ایجاد تعاونی ها و تشكل بهره برداران در آن تعاونی ها، بهترین گزینه به منظور انسجام تشكل های مردمی و اشتغالزایی آنان می باشد. بهر ه وری و راندمان تولید در روستاها به دلیل عدم بكارگیری روشهای نوین كشاورزی پایین می باشد بنابراین استفاده از شبكه های مدرن آبیاری و زهكشی و انسجام بهره برداران در تشكل های آب بران بر اساس همكاری و تعاون می تواند موجب ارتقای كارایی و بهبود وضعیت اقتصادی شود. مشاركت كشاورزان در قالب تشكلهای منسجم نباید تنها جنبه كمك های مالی داشته باشد بلكه باید دركلیه مراحل برنامه ریزی، اجراء و بهره برداری از شبكه ها نیز مشاركت داشته باشند. بنابراین با مشاركت كشاورزان در مدیریت آبیاری و استفاده از دانش بومی منطقه، می توان گامی مؤثر درجهت شكوفایی كشاورزی، بهبود اشتغال و توسعه پایدار مناطق روستایی برداشت.