بررسي ديدگاه هرمنوتيكي گادامر در روش شناسي تربيتي

در چند قرن اخیر هرمنوتیك به صورت یك شاخه ی مستقل در حوزه ی تفكر جایگاه خاصی پیدا كرده است. گادامر همانند هایدگر به نقد فناوری و تفكر جدید میپردازد و معتقد است كه عامل شناخت انسان ، سوژه نیست. در زمان یونان باستان تفكر بخشی از هستی بود. معرفت چیزی نبود كه آنرا كسب كنند ، بلكه معرفت و شناخت چیزی بود كه آنها در آن شریك بودند و در نتیجه خودشان را رها می كردند تا اینكه شناخت شان آنها را هدایت كند. به همین دلیل رویكردی كه گادامر بیان میكند یك دیالكتیك است تا یك تفكر فناورانه جدید. بر همین اساس وی معتقد است كه حقیقت از راه روش بدست نمیآید، بلكه تنها راه حقیقت دیالكتیك است. گادامر با دادننظریه درباره ی ماهیت بازی و انطباق آن با شكل های مختلف جربه هرمنوتیكی، ساختار دوگانه سوبژه-ابژه را كه بر علوم انسانی و تجربی حاكم بود، در هم میشكند و معتقد است كه برای دستیابی به فهم دیگر نمیتوان از نقش روش تجربی سخن به میان آورد. علوم انسانی روش خاص خود را میطلبد كه گادامر آنرا دیالكتیك می نامد. بنابراین وی مخالف به كارگیری روش تجربی برای علوم انسانی است. گادامر تاكید میكند كه كشف روش از راه روش میسر نیست، زیرا روش باعث كشف حقیقت جدید نمی شود، بلكه باعث روشن شدن و وضوح بیان نمی شود. گادامر معتقد است فهم یك واقعه است براین اساس گادامر در روش شناسی از گفتگو سخن به میان میآورد. گفتگو بیان واضح و روشنی از فهم است و بهترین شكل آن ارتباط من- تویی است. روش این پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی بوده و بدنبال تبیین فهم در دیدگاه گادامر و دلالتهای ان بر روش شناسی تربیتی است. گادامر معتقد است كه كشف روش و حقیقت تنها از طریق دیالكتیك یا گفتگو محقق می شود در دیالكتیك، خود موضوعی كه با آن روبرو می شوند، مورد سوالی قرار میگیرد این دیالكتیك، دیالكتیك میان افق خود شخصی و افق آنچه كه با آن مواجه می شود، هست و این امر باعث خلاقیت و پرسشگری می شود. طبق دیدگاه گادامر تعلیم و تربیت باید دانش آموزان را برای فهم دیگران آماده بسازد و در این رابطه به همدیگر اجازه می دهند كه خود را آشكار كنند و از طریق پرسش باعث گشودگی خود و دیگران می شوند.