تغييرات شاخص هاي FEV1 و PEF در دو فصل (زمستان و بهار) قبل و پس از فعاليت فزاينده در نوجوانان پسر تمرين كرده و تمرين نكرده

هدف این مقاله بررسی اثر فعالیت فزاینده ی درمانده ساز در دو فصل (زمستان و بهار) بر بروز عارضه برونكواسپاسم ناشی از ورزش نوجوانان تمرین كرده و تمرین نكرده می باشد. 20 نوجوان پسر ورزشكار بالای 17 سال (گروه ورزشكار) و 20 پسر نوجوان غیر ورزشكار با ویژگی مشابه بالای 17 سال (گروه غیر ورزشكار) در دو محیط (دمای 1/9 (درجه سانتیگراد)±10/1 و رصوبت نسبی 5/75 ±50% و 1/8(درجه سانیتگراد)±25/2 و رطوبت نسبی 4/48±50%) پروتكل ورزشی فزاینده درمانده ساز را روی تردمیل اجرا كردند. مانور FVC) Forced Vital ) Capacity برای ارزیابی شاخص های FEV1) Expiratory volume in 1second ) و (PEFR) peak Expiratory Flow Rate ) كه نشان دهنده برونكواسپاسم ناشی از ورزش هستند، قبل و پس از فعالیت هوازی در دقایق 1، 30، 60 دوره بازیافت اجرا شد. نتایج نشان داد هر دو گروه ورزشكار و غر ورزشكار در شاخص های FEV1 و PEF در تمام دقایق پس از فعالیت نسبت به قبل از فعالیت كاهشی را نشان دادند. میانگین شیوع آسم در گروه ورزشكار و غیر ورزشكار در فصل بهار به ترتیب 23/33 درصد و 11/66 درصد در شاخص FEV1، 31/66 و 11/66% در شاخص PEF بود. در فصل زمستان نیز میانگین وقوع در شاخص FEV1 و PEF به ترتیب 23/33 و 41/66 درصد برای گروه ورزشكار و 15 درصد و 21/66 درصد برای گره غیر ورزشكار رخ داد.