تحليل جمعيتي اجتماعي و اقتصادي افراد معلول نابينا در ايران

معلولان بخش انكار ناپذيري از جامعه محسوب مي شوند كه نبايد هيچ گونه تبعيض و استثنايي نسبت به آنان وجود داشته باشد و بايستي براي زندگي همچون ساير افراد جامعه داراي حقوقي مشابه باشند. پژوهش حاضر در پی ارائه تصویری ژرف از "تحلیل جمعیتی‌اجتماعی و اقتصادی افراد نابینا" است. پرسش اصلی تحقیق را بر همین مبنا" تحلیل جمعیتی‌اجتماعی و اقتصادی افراد نابینا" قرار دادیم. برای رسیدن به این پرسش از روش توصیفی – تحلیلی با رویكرد جمعیت شناختی استفاده كردیم. بر مبنای سرشماری سال 1390 1017659 نفر معلول در ایران زندگی می كنند. در واقع 4/1 درصد از جمعیت كل كشور را افراد معلول تشكیل می دهند. از این تعداد 98977 نفر افراد معلول نابینا یا به عبارتی( 7/9 ) درصد از افراد معلول را افراد نابینا تشكیل می دهند. مقایسه ی افراد معلول با غیر معلول در شاخص هایی نظیر اشتغال سوادجنسیت سرپرست خانوار و ازدواج حاكی از وجود تبعیض بین این دو گروه است. بگونه ای كه الگوی سنی وقوع معلولیت غیر‌خطی است. بیشترین درصد نابینایان در گروه سنی 75 ساله و بیشتر با 6/21 درصد و بعد از آن 70-74 ساله و 25-29 ساله هر دو با 5/6 درصد قرار دارند. نرخ بی سوادی نابینایان 36/55 درصد است مقايسه ميزان معلوليت باسوادان و بيسوادان به تفكيك جنس نيز گوياي آن است كه نرخ بی سوادی زنان نابینا بیشتر از مردان نابینا است.نرخ مشاركت اقتصادی نابینایان برابر با 8/22 درصد است.. نرخ بیكاری معلولاننابینا برابر با 7/17 درصد است. مردان نابینا در مقایسه با زنان نابینا از لحاظ وضع زناشویی در موقعیت بهتری قرار دارند درصد افراد حداقل یكبار ازدواج كرده برای مردان نابینا در حدود 75 درصد و برای زنان نابینا در حدود 66 درصد است (حدود 11 درصد كمتر از مردان) آمار مردان در وضعیت دارای همسر 41/89 درصد است در حالی كه این رقم برای زنان نصف مردان و برابر با 87/46 درصد است. درصد زنان بی همسر بر اثر فوت همسر و طلاق و همچنین درصد افراد هرگز ازدواج نكرده در زنان نابینا بیشتر از مردان نابیناست. نسبت درصد معلولان با بالا رفتن سن افزایش می یابد. چنین تفاوت هایی بیانگر این موضوع است كه مسئله نابرابری در وقوع معلولیت صرفا تابع الگوی فیزیولوژیك نیست بلكه ماتریسی از تعیین كننده های اقتصادی‌اجتماعی - جمعیتی و فرهنگی نیز آن را تحت تاثیر قرار می دهند.