سنجش سطح توسعه كشاورزي و مديريت منابع آب در مناطق روستايي دشت تبريز

برقراری عدالت اجتماعی از خصیصه های مهم یك اقتصاد پویا و سالم است. به طوریكه برنامه ریزان در جهت تحقق آن سعی در كاهش نابرابری ها و عدم تعادلها از طریق تدوین و اجرای برنامه های مناسب توسعه ای و محرومیت زدایی دارند. اولین گام اساسی در این زمینه برنامه ریزی صحیح و تدوین برنامه های كارآمد و منطبق بر واقعیت هاست كه این امر جز در سایه شناسایی شرایط موجود در منطقه امكان پذیر نخواهد بود. این پژوهش به منظور بررسی سطح توسعه كشاورزی و مدیریت آب كشاورزی مناطق روستایی دشت تبریز در زمینه شاخص های عمده بخش كشاورزی و مدیریت منابع آب صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق،روستاهای دشت تبریز را شامل می شود. در این مقاله با استفاده از 25 شاخص توسعه كشاورزی و 11 شاخص مدیریت منابع آب در سطح روستاها، سطح نسبی توسعه كشاورزی و مدیریت منابع آب در منطقه مورد مطالعه تعیین گردید. برای محاسبه شاخص تركیبی، از روش تحلیل مؤلفه های اصلی اصلاح شده استفاده شد. نتایج نشان داد كه روستای زیناب دارای بالاترین و روستای غلاملو دارای پایین ترین سطح نسبی توسعه كشاورزی و روستای كجاآباد دارای بالاترین و روستای یوسف آباد دارای پایین ترین سطح نسبی مدیریت آب كشاورزی در بین روستاهای دشت تبریز بوده است.