بازآفريني فضاي شهري با رويكرد رفتار گرايي ( مطالعه موردي : ميدان فرهنگ تهران )

فضای شهری صحنه ای است كه فعالیت های عمومی زندگی شهری درآن به وقوع می پیوندند استفاده كنندگان فضا به واسطه حواس پنجگانه خود با محیط ارتباط برقراركرده و آن را درك می كنند سپس براساس نیاز خود دست به فعالیت زده و درصدد است رفع نیاز خود می باشند جنبه عینی این فعالیت به صورت رفتاردرفضای شهری بروز می كند دراین راستا نگرشی نو لازم است تا دررابطه با فضاهای شهری به توضیح روابط پرداخته و مدلهایی ازواقعیت بسازد درنتیجه پارادایم های جدیدی به نام روانشناسی محیطی و علوم رفتاری به كارآمدند كه جریانات و قانونمندی های حاكم برفرد و فضاهای شهری را شناخته و براین اساس تاثیر مداخلات طراحانه درمحیط را پیش بینی مینمایند پژوهش حاضر ازنوع توصیفی تحلیلی می باشد و بصورت كیفی باهدف بازآفرینی فضای شهری توسط بهره گیری ازالگوهای رفتاری استفاده كنندگان با تاكید برموقعیت مكانی میدان فرهنگ درمحله یوسف آباد تهران انجام گرفت این میدان ازدوران پهلوی دوم به شكل مستطیلی حفظ شده است بااین وجود جهت دهی مناسبی برای حضور پررنگ مردم درآن وجود ندارد و این امرشهروندان را ملزم می سازد كه به سرعت ازآن گذر كنند بطوریكه این میدان درشرف ازدست دادن ویژگیهای ساختاری خود و تبدیل شدن به خیابانی كمی عریض تر درامتداد محور اسدآبادی می باشد دراین پژوهش براساس برداشت های میدانی و ثبت رفتارها به روش مشاهده ساده نتایجی حاصل شد كه درچارچوب مفاهیم خلوت فضای شخصی قلمرو وازحادم به عنوان مفاهیم كلیدی رفتارهای فضایی موردتحلیل قرارگرفت و الگوهایی بدست آمد كه تاثیر متقابلی با مولفه هیا سازنده فضا فرم - عملكرد - معنا داشت و طراحی میدان فرهنگ برپایه آنها صورت گرفت