تحليل افت سطح ايستابي در لايه هاي آبدار افقي و شيب دار در حالت غير ماندگار

برای به دست آوردن معادله سطح ایستابی بین دو زهكش در لایه های آبدار در حالت افقی و شیب دار روش های تحلیلی -تجربی فراوانی ارائه شده است. اغلب این روش ها به دلیل ساده سازی های انجام شده برای حل معادله دیفرانسیلی حاكم (معادله بوزینسك) چندان دقیق نمی باشند. امروزه با در دسترس قرار گرفتن كامپیوترهای با سرعت محاسباتی بالا، استفاده از روش های عددی برای تحلیل دینامیكی سیستم های زهكشی به طور گسترد های متداول گردیده است. در این مقاله ارتفاع سطح ایستابی بین دو زهكش در لایه آبدار افقی و شیب دار در فواصل زمانی مشخص، با استفاده از دو روش تحلیلی بومن و ورنر و همچنین روش عددی المان محدود به دست آمده است و نتایج به دست آمده از روش های فوق با داده های تجربی به دست آمده از مدل فیزیكی هله –شاو مقایسه گردیده اند. برای تحلیل نتایج از دو شاخص ماكزیمم اختلاف با داده های مدل فیزیكی و میانگین اختلاف با داده های مدل فیزیكی استفاده گردید. پس از تحلیل نتایج مشاهده شد كه روش عددی المان محدود بهترین انطباق را با داده های آزمایشگاهی دارد و پس از آن به ترتیب روش های ورنر و بومن از دقت بالاتری برخوردارند.