اثر تغذيه و آبياري بر مقاومت به سرماي انگور رقم بيدانه سفيد

به منظور تعیین اثر تغذیه ( عدم كود دهی، تغذیه با كود حیوانی، تغذیه كود حیوانی + شیمیایی) و آبیاری (دو یا شش دوره آبیاری) بر مقاومت به سرمای انگور رقم بی دانه سفید، آزمایشی به صورت فاكتوریل در قالب طرح كاملا تصادفی انجام پذیرفت. در تاك هایی كه تغذیه نشده بودند، افزایش دوره های آبیاری از دو به شش مرحله باعث كاهش شدید مقاومت به سرمای جوانه ها در آبان و بهمن شد. تغذیه اثر مثبتی بر افزایش مقاومت به سرمای جوانه ها داشت كه این تاثیر مثبت در تاك های با شش دوره آبیاری بیشتر بود. محتوی آب جوانه در بوته های با شش مرحله آبیاری بیش از تاك های با دو دوره آبیاری بود. اثر تغذیه بر كاهش محتوی آب جوانه ها در تاك های با شش دوره آبیاری طی بهمن و اردیبهشت بیش از تاك های با دو دوره آبیاری بود. تغذیه باعث افزایش غلظت كربوهیدرات های محلول جوانه شد كه این اثرات مثبت در بوته های با شش دوره آبیاری به مراتب بیشتر بود. یك همبستگی مثبت و معنی دار بین غلظت كربوهیدرات های محلول جوانه با مقاومت به سرما و همبستگی منفی و معنی دار بین محتوی آب جوانه و مقاومت به سرمای آنها وجود داشت. بالاترین غلظت كربوهیدرات های محلول و مقاومت به سرما در تاك های با شش دوره آبیاری و تغذیه توام با كود حیوانی و شیمیایی مشاهده شد. نتایج این تحقیق نشان داد كه مدیریت آبیاری و تغذیه نقش اساسی در مقاومت به سرمای انگور دارد