تدوين سياست هاي بلندمدت بهره برداري از منابع آب سطحي و زيرزميني بر اساس مدل بهره برداري تلفيقي

كمیت و كیفیت منابع آبی قابل دسترس به عنوان مهمترین فاكتور محدود كننده توسعه در اكثر مناطق خشك و نیمه خشك جهان محسوب می شوند. مدیریت در استفاده تلفیقی از منابع آب، یكی از مهمترین گزینه هایی است كه م یتواند جهت بهره برداری بهینه از منابع آبی قابل دسترس، مفید و مؤثر واقع شود. در این مقاله جهت برنامه ریزی بهره برداری تلفیقی مدلی با هدف حداقل نمودن میزان عدم تأمین نیاز سیستم با توجه به منابع آبی موجود تدوین گردید. در این راستا محدودیت های در نظر گرفته شده جهت مدلسازی عبارتند از: محدودیت برداشت از منابع، اولویت های مصرف در مناطق وبخش های مختلف، طرح های انتقال آب بین حوضه ای و میزان تقاضای سیستم. جهت همگرایی سریعتر مدل تدوین شده از مدل بهینه سازی الگوریتم ژنتیك مرحله ای استفاده شده است. با توجه به نتایج مدل بهینه سازی، دستورالعمل های بهره برداری از منابع به تفكیك برای مصارف شرب و كشاورزی به صورت سالانه و ماهانه برای سه افق كوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت تدوین شده و مورد صحت سنجی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشا ن دهنده كارآیی بالای سیاست های ارائه شده جهت بهبود پتانسیل های آبی منطقه، جلوگیری از تلفات بی رویه و افزایش پایداری در سیستم آب زیرزمینی می باشد.