تلفيق سيستم اطلاعات جغرافيايي و ژئوفيزيك در شناسايي مناطق مستعد برداشت از آبخوان هاي ساحلي : مطالعه موردي دشت بندرگز - نوكنده

افزایش نیازهای آبی در مناطق ساحلی كه منجر به افزایش میزان برداشت از آبخوان های واقع در این نواحی میگردد، به عنوان یكی از چالش های پیشرو مدیران بهرهبردار در تأمین بلندمدت به شمار می رود. با توجه بحرانی شدن شرایط برداشت از منابع آب زیرزمینی دشت بندرگز-نوكنده، واقع در حاشیه دریای خزر به دلیل برداشتهای بیرویه و پیشروی آب شور دریا، لزوم مكانیابی جهت تعیین مناطق مستعد برداشت و ارائه راهكارهای تأمین در شرایط واقعی و آینده امری ضروری و درخور توجه می باشد. لذا در این تحقیق رویكردی عملی و كاربردی مبتنی بر مشخصه های كمی و كیفی آبخوان، اطلاعات ژئوفیزیك و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در جهت ارائه راهكارهای بهره برداری از آبخوانهایی با شرایط بحرانی برداشت تدوین گردید. در ساختار پیشنهادی بر اساس معیارهای ضخامت آبخوان، قابلیت انتقال، عمق برخورد به سطح آب زیرزمینی،تراكم چاههای بهره برداری موجود و كیفیت آب، محدوده های مستعد شناسایی و با توجه به بیلان مناطق و خصوصیات ژئومورفولژی آنها، از لحاظ بهره برداری رتبه بندی شدند. نتایج حاصله نشان میدهد كه با توجه به رویكرد پیشنهادی، چهار منطقه از پتانسیل بالایی در برداشت برخوردارند و مطابق اولویت بندی صورت گرفته از این مناطق میتوان تأمین نیاز آبی دشت را تا افق 1400 تأمین نمود.