شاخص كيفيت خاك معياري براي تخمين مطلوبيت محيط طبيعي و مديريت خاكي

كیفیت خاك شاخصی است كه بیانگر توانایی خاك در تولید بیولوژیكی، تامین نیازهای حیاتی انسان و محیط زیست می باشد. از جمله مهم ترین پیامدهای كاهش كیفیت خاك برهم خوردن تعادل پایدار اكوسیستم با محیط اطراف خود است. این شرایط سبب تخریب خصوصیات فیزیكی، شیمیایی و بیولوژیك خاكها ، كاهش تنوع زیستی، كاهش ظرفیت زمین برای استفاده ی مناسب، هدر رفت كربن الی، افزایش گازهای گلخانه ای، فرسایش خاك، كاهش حاصلخیزی و توان تولید خاك و نزول اراضی بصورت بد شدن وضعیت و شرایط خاك است. در این مقاله به منظور بررسی تاثیر توپوگرافی و مواد مادری بر شاخص های كیفیت خاك تعداد 7 پروفیل در منطقه ی كاكاشرف شهرستان خرم آباد مورد بررسی قرار گرفت؛ سپس با استفاده از شاخص كیفیت خاك، و چهار پارامتر بافت خاك، مواد مادری، عمق و شیب ، كیفیت خاكهای منطقه در كاربریهای مختلف بررسی شد. نتایج حاكی از آن بود كه كلاس كیفیت خاك در سه گروه كم، بسیار كم و متوسط طبقه بندی شدند كه اجرای مدیریتی صحیح و مناسب یك امر غیر قابل اجتناب برای زمین های مورد مطالعه می باشد. نتایج نشان داد كه با توجه به سهولت استفاده از شاخصها و ارتباط آنها با ویژگیهای خاك و عوامل محیطی، كاربرد آنها برای بررسی درجه ی كیفیت خاكها توصیه می شود كه این امر سبب تصمیم گیری صحیح و مناسبی در بكاربردن استفاده از اراضی میگردد.