بررسي توزيع مكاني بافت فرسوده و ارايه الگوي بهينه مداخله در آن (مطالعه موردي:منطقه 14 شهرداري تهران)

بافت های فرسوده شهری مساله ای بسیارمهم درامور جاری شهر و شهرسازی كشور هستند وجود3268 هكتار از اراضی تهران درسكونتگاه های غیررسمی و فرسوده مشكلات فراوانی را درزمینه های اجتماعی اقتصادی محیط زیست و خدماتی ایجاد كرده است كه رویه زندگی شهروندان رادچار اشكال كردهاست نبود زیرساخت های لازم دراجرایی نمودن نوسازی بافت های فرسوده وسعت زیاد و رو به رشد بافت فرسوده از مهمترین مشكلات پی شروی این شهر است منطقه 14 شهرداری تهران نیز از این مباحث مستثنی نیست این منطقه كه تقریبا درجنوب شرقی تهران واقع شده از بخشهای قدیمی تهران به حساب می آید و وجود بافت های فرسوده این منطقه را به یكی از بافت های مساله دار تهران تبدیل كردها ست هدف ازاین پژوهش شناخت پراكندگی بافت های فرسوده شهری درمنطقه 14 تهران و شناسایی الگویی مناسب و بهینه برا یمداخله درآن م یباشد مطالعه حاضر توصیفی تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات كتابخانه ای و مطالعات میدانی به صورت كمی كیفی می باشد این پژوهش به این نتیجه رسیده است كه به دلیل تناقضی كه بین بافت طراحی شده برنامه ریزی شده قدیمی و بافت خودرو منطقه 14 تهران وجود دارد باید با اقداماتی به تعدیل و برطرف نمودن این تناقض پرداخت.