بررسي و تعيين شرايط احساس امنيت در مناطق شهري ( نمونه موردي: مناطق سيزده گانه شهر مشهد )

امنیت یكی از معیارهای اساسی شهر سالم و توسعه پایدار به حساب آمده و به همین دلیل تمام برنامه ریزی های صورت گرفته در شهر به نوعی به این مقوله مربوط می گردد. بر این اساس تحقیق حاضر سعی دارد با نمونه ای به حجم 300 نفر از شهروندان (بر اساح نمونه گیری از جمعیت های پنهان) این شرایط را از شهر مشهد مورد بررسی قرار دهد. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از اسناد ومدارك موجود و پرسشگری میدانی با بهره گیری از پرسشنامه محقق ساخته، به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل و ارائه یافته ها از توابع موجود در نرم افزاهای GIS و تكنیك TOPSIS استفاده شده است. نتایج نشانگر آن است كه احساس امنیت ارتباط معناداری با سطح توسعه و وجود امكانات رفاهی در مناطق شهرداری داشته و به همین علت مناطق1، 9، 10، 10، 11 و 12 دارای بیشترین میزان احساس امنیت بوده و این شرایط در مناطق 7، 8 و ثامن، در شرایط احساس امنیت نسبی و یا متوسط و مناطق 2 تا 6 در شرایط امنیتی نسبتا نامناسب قرار دارند. اید شرایط به خوبی با وضعیت اسكان غیر رسمی درشهر مشهد و هیچنین جا به جایی و اسكان خانوارهای با درآمد و پایگاه اجتماعی بالا انطباق دارد.