طراحي محيطي فضاهاي گمشده با تأكيد بر ارتقاء امنيت اجتماعي در بافت هاي تاريخي (نمونه مورد پژوهش: بافت پيراموني مسيل دولت آباد يزد)

از جمله راهكارهای مفید در رفع ناامنی بافتهای فرسوده تاریخی، طراحی كارآمد و بهینه محیط مصنوع به منظور رفع فرسودگی های كالبدی و درنتیجه عملكردی و اجتماعی در راستای كاهش جرائم شهری می باشد كه می تواند منجر به ارتقاء كیفیت های فضاهای شهری، افزایش رضایتمندی شهروندان و در نتیجه سرزندگی بیشتر این بافت ها شود. در مقاله حاضر پس از ذكر مقدمه ای بر دلایل و ضرورت های امنیت در حوزه مطالعات شهری، به نقش طراحی محیطی در كاهش وقوع جرائم و درنتیجه افزایش امنیت در فضاهای شهری اشاره می شود، سپس مفاهیم، تعاریف و اصول نظری به اختصار مطرح و در نهایت پس از بررسی بافت پیرامونی مسیل دولت آباد یزد، استراتژی های مناسب به منظور افزایش سطح كیفیت زندگی شهری، بازگشت ساكنان بومی به بافت و در نتیجه افزایش حس تعلق و امنیت؛ ارائه خواهد شد. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی است. نتایج این پژوهش بر پایه پژوهش های كاربردی و اسناد تحلیلی، نشان از آن دارد كه طراحی محیطی بهینه فضاهای شهری قالب راهكارهای اجرایی و راهبردی، میتواند به ارتقاء امنیت و در نتیجه كاهش میزان جرائم در این فضاها منجر شود.