تاثير توانمندسازي روانشناختي بر بهره وري منابع انساني (مطالعه مورد سازمان بيمه تامين اجتماعي شهرستان مريوان)

دوره كنونی حیات بشري با تحولات و دگرگونی هاي شگفت انگیزي همراه است. سازمان ها به عنوان زیر مجموعه اي از حیات انسانی، باید براي بقاء و بالندگی، خود را در رویارویی با این تحولات عظیم آماده نمایند، در غیر این صورت از گردونه دنیاي رقابتی خارج می شوند. در این میان نقش نیروي انسانی به عنوان عامل برتر به وضوح به چشم می خورد. پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه توانمندسازي روانشناختی كاركنان و بهره وري منابع انسانی سازمان بیمه تأمین اجتماعی شهر مریوان در سال 1393 صورت گرفت. بدین منظور 103 نفر از كاركنان به روش نمونه گیري جامعه محدود مورد انتخاب قرار گرفته و به پرسشنامه استاندارد توانمندسازي روانشناختی اسپیتزر و میشرا و پرسشنامه محقق ساخته بهره وري پاسخ دادند. براي تحلیل فرضیه هاي تحقیق از آزمون رگرسیون همزمان استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد كه 0.48 درصد واریانس بهره وري منابع سازمانی توسط متغیر توانمندسازي روانشناختی و سایر مؤلفه هاي آن پیش بینی می شود. و سهم سایر متغیرها (موثر بودن، شایستگی، حق انتخاب، اعتماد و معناداري) در پیش بینی بهره وري منابع انسانی به ترتیب 0.252، 0.312 ، 0.222 ،0.171 ،0.334 می باشد. به عبارتی بین توانمندسازي روانشناختی و تمامی ابعاد آن با بهره وري منابع انسانی رابطه مستقیم و معناداري وجود داشت. بدین معنا كه با افزایش سطح توانمندسازي روانشناختی كاركنان بهره وري منابع انسانی نیز بالا خواهد رفت و با كاهش آن نیز بهره وري كاهش می یابد.