بررسي كارايي توزيع عوايد حاصل از قانون ماليات برارزش افزوده به شهرداري ها

این مقاله به بررسی كارایی شیوه دریافت مالیات بر ارزش افزوده و تخصیص قسمتی از آن به شهرداری محل براساس مبانی نظری مالیه عمومی محلی پرداخته است. نتایج بررسی نظری نشان می دهد. تصمیم قانونگذاران در مواد 38 و 39 قانون مالیات بر ارزش افزوده مبنی بر دریافت سهمی از ارزش افزوده به عنوان عوارض محلی و پرداخت آن به شهرداری محل از نظر علمی از اعتبار لازم برخوردار نمی باشد. همچنین دلیل اصلی وجود اختلافات زیادی بین شهرداری های همجوار در خصوص تعلق یا عدم تعلق عواید حاصل، عدم توجه قانونگذار به جنبه غیرمحلی بودن این مالیات است. برای بررسی توزیع عواید، شاخص بهرمندی طراحی و ارائه شد. نتایج حاصل از برآورد این شاخص در استان اصفهان نشان دهنده وجود نابرابری درتوزیع عواید بین شهروندان استان است. آزمون صورت گرفته نشان داد اختلاف معنی داری بین شاخص مذكور قبل و بعد از اصلاح قانون وجود ندارد. به این معنی كه هدف نمایندگان مجلس برای اصلاح قانون درسال 1390 در عمل محقق نشده است. نتایج حاصل از برآورد منحنی لورنز در دوره 1387 تا 1389 نشان می دهد 20 درصد عواید به 90 درصد جمعیت استان رسیده است. منحنی لورتز برای دوره زمانی 1390الی 1392 (بعد از اصلاح قانون) نشان می دهد تنها 30 درصد عواید به 90 درصد جمعیت رسیده است. اصلاح قانون نتوانسته بهبود معنی داری در توزیع عواید داشته باشد. می توان گفت نابرابری شدیدی در بهره مندی شهروندان از عواید حاصل وجود دارد.