ارزيابي فضاهاي باز شهري و حمل و نقل درون شهري در مشهد بر اساس شاخص هاي شهر دوستدار سالمند ( رويكرد مشاركتي )

هدف پژوهش حاضر ارزیابی فضاهای باز شهری و حمل و نقل درون شهری در شهر مشهد بر اساس شاخصهای شهر دوستدار سالمند می باشد. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی از نوع كاربردی است. جهت جمع آوری داده های كمی از پرسشنامه ی استاندارد سازمان بهداشت جهانی استفاده شده است (فضاهای باز شهری 14 سوال و حمل و نقل درون شهری 8 سوال را دارا است). جامعه ی آماری شامل كلیه ی سالمندان 65 ساال به بالا در كلان شهر مشهد كه بر اساس سرشماری عمومی نفوس و مسكن، 1390، 140023 نفر به شیوه ی خوشه بندی در سه منطقه 1 ،10 و 6 در نظر گرفته شده است، و سپس با استفاده از فرمول كوكران 384 پرسشنامه در سه منطقه توزیع شده است.به منظور بررسی فرضیات ابتدا با توجه به بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون كالموگروف اسمیرونف، ازآزمون t تك نمونه، رزمون لوین ، مقایسه ی میانگین ، آزمون توكی و تحلیل آنوا استفاده شده است . جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج تحقیق حاكی از این است كه از دیدگاه سالمندان فضاهای بازشهری پایین تر از استاندارد می باشد و تا حد مطلوب فاصله وجود دارد این در حاالی است كه از منظر مدیران شهری فضاهای باز شهری در سطح مشهد وضعیت مساعدی را دارا است، اما شاخص حمل و نقل درون شهری ازدیدگاه هر دو گروه پایین تر از حد متوسط ارزیابی شده است و به طور كلی در سه منطقه ی مورد مطالعه منطقه ی 10 در هر دو شاخص وضعیت مساعدتری را نسبت به منطقه ی 1 و 6 داشته است. در انتها راهكارهایی جهت ارتقا وضعیت كلان شهر مشهد ارائه شده است.