هويت بخشي به معماري شهرهاي جديد با تأكيد برمعماري ايراني - اسلامي شهر اصفهان

معماری و شهرسازی، هویت یك جامعه و طرز تفكر و شیوه زیست را به نمایش می گذارد. با شكل گیری موج شهرنشینی و ایجاد مكان های جدید سكونت (شهرهای جدید)، نیازها هم متحول شده است و نیز شاهد شكسته شدن قالب های نظم سنتی بوده كه كارآیی خود را از دست داده و چنان تحت تأثیر تغییرات سریع قرارگرفته كه هویت یابی، به موضوعی مهم و قابل تأملی تبدیل شده است. شهرهای جدید به دلیل فقدان پیشینه ی تاریخی به تدریج از حس و حال بومی خود خارج شده است و هیچ گونه هویتی را در ذهن ساكنین خود القاء نمی كند. لذا تلاش این پژوهش بر این مقوله استوار است كه با استفاده از الگوهای معماری ایرانی - اسلامی به معرفی را هكارهایی جهت خلق هویت شهرهای جدید بپردازد. تحقیق حاضر به لحاظ روش و با توجه به ماهیت آن از انواع پژوهشهای توصیفی تحلیلی(ارزشیابی) است. همچنین به لحاظ هدف میتوان آن را جزو تحقیقات كاربردی طبقه بندی نمود. در خلال این پژوهش از روش كتابخانه ای نیز استفاده شده است. نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان می دهد كه مولفه های معماری سنتی ایرانی -اسلامی قابلیت معاصر سازی دارند و می توان آنها را به شهرهای جدید، شهر اصفهان تعمیم داد. هم چنین توجه به تنوع فرهنگی در ساخت و ساز و معماری شهری می تواند موجب ماندگاری شهروندان و ایجاد حس تعلق مكانی ساكنین شده و مسئولیت پذیری را به عنوان اصلی ترین عامل در ایجاد محیطی برای زندگی ارتقاء دهد و مانع بروز بحران های هویتی و عواقب منفی آن شود. استقلال فرهنگی شهر ، تحرك اجتماعی، ماندگاری و علاقمند ساختن ساكنان به شهر را تضمین می كند.