جايگاه و نقش مشاركت روستائيان در اجراي طرحهاي كالبدي (مطالعه موردي: پروژه هاي آبياري بهبهان)

اهميت آب و وابستگي كشاورزي به منابع آبي وضرورت بهرهبرداري بهينه از آن، نياز به مشاركت بهره برداران در قالب تشكلها را بيش از پيش در كانون توجه قرارداده است . ضرورت استفاده بهينه از آب درطول تاريخ ، انگيزه پيدايش وتكامل نظام هاي بهره برداري گوناگون متناسب با شرايط طبيعي واجتماعي روستاهاي ايران را موجب شده است مهمترين دغدغه و مشكل فراروي طرحهاي توسعه منابع آب، عدم برنامه ريزي و لحاظ نمودن چگونگي بهره برداري و نگرش به افق آينده اين طرحها بوده است. با توجه به اينكه هزينه اجرايي شبكه هاي آبياري به خصوص آبياري، تحت فشار، بسيار بالا ست و بدون جلب مشاركت كشاورزان اجراي طرحها به كندي صورت ميگيرد، اقدام به تشكيل تعاوني كشاورزي متشكل از بهره برداران در منطقه گرديد تا با استفاده از ساز و كار بند ط ماده 17 قانون برنامه چهارم توسعه، تعاونيهاي ايجاد شده عهده دار كار گردند. دراين پروژه با استفاده از برنامه چهارم توسعه، ضعف ناشي از عملكرد برنامه هاي دوم وسوم توسعه پوشش و به بيان سياست گذاري جديد در روند جلب مشاركت مردمي مي پردازد. خط مشي ها و راهكارهاي نوين تدوين و سازمان آب منطقه اي، فقط نقش دستگاه نظارت عاليه طرح را عهده دار گرديده وشركت تعاوني ايجاد شده متشكل از روستائيان بهره بردار ، به دليل نقش كارفرمايي كه ايفا مي كند مشكلات موجود بر سر راه پروژه هاي مشابه قبلي را مرتفع نموده و باعث صرفه جويي در هزينه و زمان دراجرا و بهره برداري پروژه ميگردد. از دستاوردهاي مهم اين رويكرد ميتوان به تحقق اصل 44 قانون اساسي و دستيابي به چشم انداز سند توسعه در افق آينده اين طرحها و شكوفايي و آباداني مناطق روستايي محل اجراي پروژه ها اشاره نمود.