بررسي جايگاه دانش بومي كشاورزي در توسعه پايدار مطالعه موردي: شهرستان دره شهر (استان ايلام)

امروزه یكی مهمترین دیدگاه‌های توسعه و ترویج روستایی، حركت به سوی كشاورزی پایدار با استفاده از دانش بومی است. از آن‌جاییكه مدتهاست كه دانش بومی كهن در منابع علمی و كتب دانشگاهی كمرنگ شده، بی‌شك به تأكید موكد نیازمند است تا بتواند جایگاه گذشته‌ی خود را بیابد. در سالهای اخیر به دلیل افزایش آثار و پیامدهای منفی فناوری‌های وارداتی غربی و دانش رسمی، محققان و صاحب‌نظران برآنند تا با تأكید بیشتر بر دانش بومی از افزایش این معضلات پیش‌گیری كنند. دانش بومی بعنوان دانش محلی مشاركتی برخاسته از محیط، توسعه درون‌زا را به همراه داشته و به دلیل سازگاری با شرایط محیطی، اجتماعی و فرهنگی روستاهای ایران می‌تواند زمینه‌های توسعه كشاورزی پایدار را فراهم آورده، و به گونه‌ای با دانش رسمی و فناوری‌های نوین تلفیق یابد. پژوهشحاضر با هدف بررسی نقش دانش بومی در ایجاد كشاورزی پایدار و رشد اقتصادی روستایی، در نظر دارد جایگاه كنونی دانش بومی را بررسی كرده و در راستای بهبود آن راهكارهایی ارائه كند. محدوده مورد مطالعه راناحیه دره شهر تشكیل می‌دهد. برری‌های بعمل آمده در شهرستان دره شهر بعنوان قطب كشاورزی استان، حاكی از آن است كه جایگاه دانش بومی در میان كشاورزان محدوده مورد مطالعه بسیار ناچیز بوده و تلاش برای حفظ، آموزش و اشاعه آن از جانب سازمان‌ها و مراكز مربوطه بسیار ناچیز می‌باش.