بررسي پياده راه ها در حيات اجتماعي و خلاصه رابطه آن با حقوق اقتصادي و فضاي كالبدي شهر مراغه

رابطه فضاي شهري و انسانی به طور كلی از دو بعد فیزیكی و روانی قابل تعریف می باشند.امروزه تاكید می گردد كه تنها توجه صرف كالبدي به فضاهاي شهري كافی نبوده و ابعاد معنایی فضا و ویژگی هاي مرتبط با آن باید قبل از هر گونه اقدام طراحانه مد نظر قرار گیرد:"ابعاد انسانی در فضاي شهري شامل ابعاد نیازهاي انسانی ، حق و حقوق شهروندان در فضاي شهري و كنترل آن و معنی فضا و ارتباط با آن می باشد.بدیهی است بنابه خواستگاه فضا در شهر و نقش غالب آن بایستی ویژگی هاي كالبدي مناسبی طراحی گردد.این ویژگی هاي كالبدي بایستی قادر به پاسخ گویی به نیاز هاي فردي ، اجتماعی ، روانشناختی و همچنین منطبق با اهداف و ماموریت هاي فضاي شهري خاص باشد." (عباس زادگان ،) پیاده روي ساده ترین نوع جابجایی بین مبداء و مقصد بوده و تنها گونه اي از حمل و نقل است كه به صورت مستقل و غیر وابسته به هیچگونه ابزار یا وسیله اي خارجی امكان پذیر می باشد ؛ حركت پیاده طبیعی ترین ، قدیمی ترین و ضروري ترین شكل جابجایی انسان در محیط است و پیاده روي هنوز مهمترین امكان براي مشاهده مكان : ها ، فعالیت ها و احساس شور و تحرك و زندگی وكشف ارزش ها و جاذبه هاي نهفته در محیط است. (پاكزاد ، 1384 271 ) نوشتار حاضر كاربریهاو عوامل موثرخیابانها و پیاده روهاي شهر مراغه برمبناي وضعیت موجود و پیشنهادي طرح جامع و تفصیلی شهر را مورد بررسی قرار می دهد . نتایج كاربري هاي حمل و نقل شهري كه در جایگاه مطلوب و موثري قرار گرفته اند و وضعیت ترافیكی را از عدم دقت نظر كافی برنامه ریزان شهري در زمان تهیه كاربریهاي شهري در نادیده گرفتن كاربریهاي حمل و نقل شهري در راستاي با پیاده روها است.