تاثير رهبري معنوي بر تعهد سازماني در بين كاركنان اداره تعاون كار و رفاه اجتماعي تهران

وجود نیروهاي انسانی متعهد به سازمان در هر سازمان ضمن كاهش غیبت، تاخیر و جابجایی، باعث افزایش چشمگیر عملكرد سازمان، نشاط روحی كاركنان و تجلی بهتر اهداف متعالی سازمان و نیز دستیابی به اهداف فردي خواهد شد. هدف پژوهش حاضر تبیین رابطه رهبري معنوي با تعهد سازمانی در بین كاركنان اداره تعاون كار و رفاه اجتماعی تهران در سال 1395 باشد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه، شامل تمامی كاركنان اداره تعاون كار و رفاه اجتماعی تهران در سال 95 می باشد. با توجه به اینكه تعداد كل كاركنان 210 نفر می باشد، حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیري تصادفی ساده 132 نفرانتخاب شدند. ابزار اندازه گیري در این تحقیق شامل دو پرسشنامه تعهد سازمانی آلن و مایر (1991) و رهبري معنوي فراي و همكاران (2005) بوده است. جهت تجزیه و تحلیل از روشهاي آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی و رگرسیون استفاده شده است كه نتایج نشان می دهد بین ابعاد رهبري معنوي با تعهد سازمانی رابطه وجود دارد. ابعاد رهبري معنوي قادر به پیش بینی تعهد سازمانی می باشند. ضمن اینكه در بین متغیرهاي ابعاد رهبري معنوي متغیر توانایی در بخشش اشتباهات دیگران نسبت به دیگر متغیرها پیش بینی كننده قوي تري براي تعهد سازمانی می باشد.