تاثير بيرونزدگي شست پا بر تغييرات مركز فشار و زاويه فلكشن زانو در يك سيكل راه رفتن

شست پا و مفصل متاتارسال اول، نقش مهمی در الگوي راه رفتن ایفا می كند. بنابراین هرگونه شرایطی كه باعث اخلال در عملكرد این اعضا شود، میتواند موجب كاهش در مقدار بازدهی شخص در هنگام راه رفتن شود. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تغییرات مركز فشار و آنالیز سینماتیكی اندام تحتانی شامل زاویه فلكشن زانو در طول یك سیكل كامل از تماس پاشنه پاي چپ تا تماس پاشنه همان پا در افراد مبتلا به بیرون زدگی شست و مقایسه ي آن با افراد نرمال است. هفت نفر مبتلا به عارضه ذكر شده كه از ناحیه شست پاي چپ دچار بیرون زدگی شست شده بودند و سه نفر افراد سالم مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان می- دهد كه مركز فشار در موقعیت انتهاي فاز ایستایش براي افراد مبتلا به عارضه بیرون زدگی شست، تغییرات و ناپایداري بیشتري نسبت به افراد نرمال دارد. كاهش زاویه در فلكشن زانو نیز در موقعیت انتهاي فاز ایستایش و ابتداي فاز آونگش، می تواند دال بر خودداري فرد مبتلا به عارضه بیرون زدگی شست از ایجاد فلكشن زیاد، به منظور كاهش نیروي وارده بر انگشت شست آسیبدیده باشد. در ابتداي تماس پاشنه پا و كمی بعد از آن یعنی در حالت تحمل وزن اختلاف قابل ملاحظه اي بین افراد بیمار و افراد نرمال دیده نمی شود.