مقايسه منبع كنترل (دروني- بيروني) و احساس تنهايي در دانشجويان ورزشكار زن و مرد

امروزه نقش فعالیت های ورزشی به عنوان عامل مؤثر در بهبود عملكردهای روان شناختی و فیزیولوژیكی در زنان و مردان ورزشكار امری كاملاً روشن و بدیهی است. از جمله ویژگی های روان شناختی كه مركز توجه این پژوهش می باشد، منبع كنترل (درونی- بیرونی)، و احساس تنهایی است. از آنجایی كه در اكثر تحقیقات مقایسه بین ویژگی های روان شناختی ورزشكاران و غیر ورزشكاران، بدون در نظر گرفتن جنسیت صورت گرفته، نیاز به تحقیقات بیشتری در زمینه بررسی و مقایسه ویژگی های شخصیتی زنان و مردان ورزشكار احساس می شود. بنابراین محقق در صدد است بررسی كند كه جنسیت و ورزش چه تأثیری در تغییر ویژگی های منبع كنترل و احساس تنهایی در ورزشكاران دارد و این ویزگی ها را به چه سمت و سویی هدایت می كند؟ كاسكن ارسلن و همكاران (2010)، در پژوهش خود دریافتند كه امتیازات استاندارد شخصیتی دانشجویان مرد، نسبت به دانشجویان زن بالاتر بود. دنی و استینر (2008)، در پژوهش خود تحت عنوان تأثیرات شادی بخش، منبع كنترل بیرونی و درونی در ورزشكاران نخبه دانشگاهی، توسعه و تقویت ویژگی های شخصیتی را كه می تاند سپری در برابر سختی ها باشد را روشن كردند. با توجه به اینكه اكثر نظریه های موجود در روانشناسی با تناقضاتی نیز روبرو بوده، تحقیقات زیادی نیاز است تا به صورت یك نظریه مسئول و قاطع، تأثیر جنسیت بر روی منبع كنترل (درونی- بیرونی) و احساس تنهایی در ورزشكاران زن و مرد را بیان كند. هدف تحقیق حاضر، مقایسه منبع كنترل (درونی- بیرونی) و احساس تنهایی در دانشجویان ورزشكار زن و مرد شركت كننده در دومین المپیاد ورزشی منطقه 9 دانشگاه آزاد اسلامی می باشد. فرضیه این پژوهش عبارت است از: بین زنان و مردان ورزشكار از نظر ویژگی احساس تنهایی، منبع كنترل درونی و بیرونی (گرایش به شانس و افراد قدرتمند) تفاوت وجود دارد.

It has been shown that physical activities enhance psychological and physiologic performance in both male and female athletes. Regarding psychology, two variables are studied in this paper: locus of control (internal – external) and feeling of loneliness. As most studies indicate psychological characteristics of athletes and non-athletes have been compared, not taking gender into account as a variable. The researchers study how gender and physical activities affect locus of control and feeling of loneliness among athletes. Coskun Arslan et al (2010) found that personality points for male students were higher in comparison with those for female athletes. Danny and Steiner (2009) in their study called“External and internal actors influencing happiness in elite collegiate athletes”illustrated how locus of control, enabling genius university athletes to act out well in challenging situations, both improves and enhances personality traits. Regardingsuch controversy in psychology hypotheses, the present study investigates and compares l ocus of control aswell as feeling of loneliness in male and female university athletes in the Second Athletic Olympiad of Islamic Azad University, District 9. The null hypotheses read as follows. There is a significant difference between male and female athletes regarding feeling of loneliness, internal locus of control and external locus of control (a tendency for luck and authorities). The population is compromised of 2400 male and female university students. 600 athletes, however, make up the sample. Variables of loneliness and locus of control are measured by UCLA and Levenson (I, P, C) Questionnaires. For analysis purposes Independent t-test is applied to compare the variables between the two groups. The following are given out based on the results of the study: Internal locus of control in female athletes is higher (p≤0.05) comparing with that in their male counterparts. Loneliness and external locus of control(tendency to chance and tendency to powerful others) in male athletes is higher (p≤0.05) comparing with that in their female counterparts. The results of the study reveal that physical activities, particularly taking part in athletic competitions, provoke significant changes in both men and women’s personality. With regards to the significant findings and the comparison of personality traits in this study, it can be assumed that female athletes have gained high potential in using their own mental and psychological capacities. This indicates that authorities are expected to provide facilities for Iranian women of all social and educational levels to participate in physical activities for a healthier and more productive community.