تاملي بر رابطه يادگيري سازماني و نوآوري در دانشگاه ها و مراكز آموزش عالي(شهرستان زابل و حومه)

در پژوهش حاضر، رابطه بین یادگیری سازمانی و نوآوری دانشگاهی در مراكز آموزش عالی بررسی شد. روش این پژوهش از نوع توصیفی - همبستگی است كه به شیوه پیمایشی اجرا گردیده و جامعه آماری آن، شامل كلیه اساتید سه مركز آموزش عالی بودند. از جامعه آماری پژوهش، 275 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم جامعه از طریق فرمول كوكران جهت مطالعه انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه یادگیری سازمانی و نوآوری دانشگاهی بود كه برآورد روایی آنها از روش تحلیل محتوایی و اعتبار پرسشنامه های یادگیری سازمانی و نوآوری دانشگاهی از طریق آلفای كرونباخ به ترتیب 0/93 و 0/95 بدست آمد. در تجزیه تحلیل داده های پژوهش از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون T، آزمون F, تحلیی عاملی و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد كه بین رهبری مشاركتی و نوآوری دانشگاهی ارتباط معنی داری وجود دارد. همچنین بین چشم انداز مشترك و نوآوری دانشگاهی همبستگی معنی داری مشاهده شد. علاوه بر آن بین فرهنگ سازمانی و نوآوری دانشگاهی هم ارتباط معنی داری به دست آمد. همچنین ضرایب هبمستگی نشان داد كه بین كار و یادگیری تیمی، روش تفكر سیستمی و توسعه شایستگی كاركنان با نوآوری دانشگاهی ارتباط معنی داری وجود دارد. سرانجام یافته ها نشان داد كه بین ابعاد یادگیری سازمانی و ابعاد نوآوری سازمانی در مراكز آموزش عالی شهرستان زابل مورد مطالعه، همبستگی بالا و معنی داری وجود دارد.