گردشگري و توسعه پايدار شهري

بطوركلی توسعه پایدراشهرمرهوم تعاملات پایدارسازنده و نظام وارانسان با انسان درابعادمختلف و انسان بامحیط دربعدطبیعی و اكولوژیكی آن میباشد تعاملاتی كه براثرآن درطول زمان شهر ازنظر زیست محیطی قابل سكونت ازنظر اقتصادی بادوام ازنظر اجتماعی همبسته و ازنظر كالبدی زیبا ودیدنی میگردد سیاستهای كلان گردشگری باید همراه با منابع و مصالح محیطی طرح واجرا شونددرغیراینصورت گسترش این صنعت میتوانددرمنابع طبیعی ملی و حتی میراث فرهنگی اثرات مخربی برجابگذاردبرای حفاظت بهتر ازمحیط زیست مورداستفاده این صنعت وحركت كردن درجهت توسعه پایدار بایدزمینه ای معقول و منطقی فراهم كرد دراین رابطه سه پایداری بوم شناختی پایداری فرهنگی - اجتماعی و پایداری اقتصادی باید درارتباط با توسعه صنعت گردشگری موردتوجه قرارگیرد این موارد كه درمقوله سیاست های توسعه پایدار گردشگری مطرح میشودباید توسط مسئولان زیربط به مرحله اجرا درایند زیرا هیچ چاره ای جز ایران نیست كه راهبردهای ساگاربین توسعه گردشگری ومحیط زیست برقرار شود براین اساس مقاله پیشروبرآن است تااثبات گراین واقعیت باشد كه گردشگربه عنوان عنصری هوشمند وانسانی به منزله ورودی یك سیستم شهری میتواند موجب اثرات مثبتی درابعادمختلف مكانی فضایی و زمینه ساز توسعه پایدارشهر گردد ضمن اینكه شهرومدیران شهری نیز درارتباطی متقابل و درراستای بسترسازی مناسب جهت حداكثر بهره گیری ازمزایای مذكور ناگزیر ازتامین ساختها زیرساختها و تعریف كاركردهای مناسب و متناسب درشهر و پسكرنه آن میباشند