نشانمند كردن و مكان يابي ژنهاي كنترل كننده طول ريشه در گندم نانبا استفاده از نشانگرهاي ريزماهواره

با رشد مداوم جمعیت در جهان، محدودیت‌های دسترسی به فرآورده‌های غذایی روز به روز بیشتر حس می‌گردد. یكی از مهمترین عوامل دخیل در ایجاد این محدودیت برای تأمین غذای كافی، وجود تنش رطوبتی می‌باشد. كه بخش عمده‌ای از زمین‌های زراعی را در بر گرفته است. برای نیل به اهداف فوق، عمل نشانمند كردن ژن‌های این صفت به كمك 10 نشان‌گر ریز ماهواره‌ای واقع بر روی نواحی 1D,1B,1A انجام شد. برای ارزیابی پیوستگی نشانگرها و ژن‌‌های كنترل‌كننده این صفت، DNA‌ی 38 ژنوتیپ (والدین و 36 نتایج انتخابی ان‌ها، یعنی یك گروه 18 تایی با ریشه‌های بلند و یك گروه 18 تایی با ریشه‌های كوتاه) انتخابی از جمعیت لاین‌های اینبرد نوتركیب 380 تایی صورت گرفت. نتایج پیوستگی شدید و معنی‌دار دو نشانگر Wms1104,Barc263 را با ژن‌های دخیل در صفت مجموع طول كلیه ریشه‌های بذری را تأیید كرد. هم‌چنین با استفاده از نولی سومیك لاین‌ها، دای تلولاین‌ها و دلیشن لاین‌ها، محل فیزیكی هر دو نشانگر فوق و در نتیجه ژن‌های كنترل كننده این صفت كه با آن‌ها پیوسته بودند. در قست 14 درصد انتهایی بازوی كوتاه كروموزوم 1A گندم تعیین و مكان‌یابی شد. بنابراین با استفاده از دو نشانگر ریز ماهواره‌ای می‌توان عمل انتخاب غیر مستقیم برای صفات ریشه‌ای و در نتیجه انتخاب برای مقاومت به تنش رطوبتی را انجام داد.