نقش پتانسيل هاي گردشگري در توسعه ي پايدار روستايي (مورد مطالعه: روستاي مزايجان)

گردشگري روستايي به عنوان يك راهبرد مي تواند با برنامه ريزي اصولي و شناسايي مزيت ها و محدوديت هاي گردشگري روستايي، نقش مؤثري در توسعه تنو عبخشي به اقتصاد منطق هاي بر عهده داشته باشد. دغدغه توسعه روستاها را مي توان از طريق شناسايي روستاهاي نمونه گردشگري و توسعه گردشگري تسهيل نمود. اين پژوهش مبتني بر روش نوصيفي- تحليلي است. داده ها از طريق مطالعه اسنادي و بررسي ميداني گردآوري شده است و با استفاده از مدل سوات به تعيين نقاط قوت، ضعف، فرص تها، و تهديدها و ارائه استراتژي و راهبرد در روستاي مزايجان پرداخته شده است و سپس با نظرخواهي از گردشگران و مردم محلي تعدادي پرسش نامه تكميل گرديد و با توجه به اولويت موارد به وز ندهي پرداخته شد. در اين تحقيق سعي شده است از يك سو توانمند يها و تنگناها و از سوي ديگر مطالعات امكان سنجي روستاي نمونه گردشگري مزايجان مورد مطالعه قرار گرفته است. سؤال اساسي پژوهش اين است كه موانع توسعه گردشگري در روستاي مزايجان كدامند؟ يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه با وجود آنكه روستاي مزايجان داراي توان هاي بالقوه گردشگري است اما در حال حاضر استفاده مناسبي از توا نهاي گردشگري به عمل نمي آيد و گردشگري نقش ضعيفي در متنوع ساختن اقتصاد روستايي دارد.اما در صورت توسعه صنعت گردشگري از طريق ايجاد و توسعه زيرساخ تها در روستاي مزايجان و برطرف كردن مشكلات موجود م يتوان به كسب درآمد و در نتيجه متنوع ساختن اقتصاد روستا و توسعه ي روستايي با رويكردي پايدار رسيد.