مروري بر ساختمان سبز

ساختمان سبز روندی است كه در آن ساختمان با محیط زیست و حفظ منابع سازگار می باشد. از خود ساختمان گرفته تا طراحی ساخت وساز, بهره برداری, نگهداری, تعمیر و تخریب آن با محیط زیست همگام بوده است. گسترش این عمل مكمل رفع نگرانی های اقتصادی )آب و برق( و افزایش دوام و راحتی ساختمان است. ساختمان سبز به عنوان یك ساختمان پایدار با عملكرد بالا شناخته شده است. اثرات زیست محیطی ساختمان ها فراوان است در ساخت و ساز ساختمان های معمولی از مقادیر زیادی انرژی, زمین, آب و مواد اولیه استفاده می شود. آنها مسئول انتشار گازهای بزرگ گلخانه ای ) GHG ( و دیگر آلاینده های مضر به هوا هستند. همچنین تولید مقادیر زیادی زباله هنگام ساخت وساز كه اثرات جدی بر روی گیاهان و حیات وحش دارد از اثرات جانبی ساخت و سازهای معمولی هستند. با توجه به اینكه ساختمان ها از مقادیر زیادی انرژی استفاده می كنند و این انرژی از سوزاندن سوخت های فسیلی تامین می شود، تعجب آور نیست كه ساختمان ها مسئول انتشار مقادیر زیادی گازگلخانه ای در سال است. متاسفانه گازهای گلخانه ای تنها آلاینده مضر نیستند كه ساختمتان ها منتشر می كنند. سطح آلودگی محیط های سرپوشیده ممكن است تا حد زیادی بیش از سطح فضای باز باشد. در ساختمان های سبز مواد اولیه در ساخت وساز تعاریف متفاوتی از مصالح ساختمان سبز وجود دارد. به طور كلی مواد تجدید پذیر به جای منابع تجدید ناپذیر قرار گرفته و این مواد به دلیل طول عمر بالا با محیط زیست سازگارترند. به طوركلی مصالح ساختمانی سبز دارای عمر طولانی هستند كه منجر به كاهش هزینه ها و حفاظت و بهبود ساكنین و بهر برداری از انرژی می شوند. مصالح ساختمانی سبز دارای ویژگی هایی مانند: قابلیت بازیافت و استفاده مجدد هستند. انتشار مواد مضر و گازهای سمی آنها صفر و كم است , پایدار هستند و از منابع تجدیدپذیرند و دوام وعمر بالایی دارند. گسترش ساخت وساز های سبز در ایران می تواند نقش بسیار مهمی در رسیدن به اهداف اكوسیستم پایدار در محیط های مختلف شهری و روستایی داشته باشد.