بهينه سازي ميزان صادرات انگور كشور و تأثير آن بر اقتصاد كشاورزي و اقتصاد ملي (رهيافتي از مدل برنامه ريزي حمل و نقل بازه اي)

امروزه توسعه صادرات غیرنفتی و خروج كشور از اقتصاد تك محصولی یكی از مهمترین برنامه های توسعه اقتصادی كشور محسوب می شود. در سالهای اخیر با توجه به حضور فعال و چشم گیر ایران در بازارهای جهانی، بررسی قدرت صادراتی آن، به ویژه در صادرات محصول انگور و شناسایی دیگر محصولات مزیت دار توأم با توسعه صادرات آن ها جهت دستیابی به هدف فوق الزامی و حائز اهمیت می باشد. در پژوهش حاضر ابتدا تصویری از صادرات انگور و كشمش كشور در سال ۱۳۸۹ به كشورهایی نظیر امارات، ایتالیا، اوكراین و روسیه ارائه و سپس توانایی های بالقوه كشور برای دستیابی به حداكثر سود ممكن در صادرات این محصول برآورد شده است، به گونه ای كه ضمن در نظر گرفتن شرایط ریسك و نا اطمینانی، كمترین میزان هزینه در زمینه صادرات این محصول استراتژیك نصیب كشور و انگوركاران داخلی شود. در این تحقیق برای نیل به اهداف فوق و همچنین دستیابی به میزان بهینه صادرات انگور استان های تولید كننده كشور، از مدل پیشنهادی برنامه ریزی حمل و نقل بازه ای استفاده شد. داده های آماری مربوط به هزینه های خرید، حمل و ترانزیت محصول انگور و كشمش از طریق سازمان گمرك، سازمان جهاد كشاورزی، سالنامه آماری حمل و نقل و آمارنامه كشاورزی سال ۱۳۸۹ جمع آوری گردید. حل مدل پیشنهادی نیز در محیط نرم افزاری EXCelصورت گرفته پس از حل مدل مذكور مقادیر بهینه صادرات برای استانهای تولید كننده انگور مشخص شد. نتایج حاصل حاكی از آن است كه بهبود صادرات انگور به اقتصاد كشور كمك شایانی می نماید.