مديريت مشاركتي در شرايط خشكسالي و كم آبي

چكیده آب یكی از مهم ترین چالش های قرن حاضر بشریت محسوب می شود كه ایران بدلیل كمبود نزولات جوی و نامناسب بودن پراكنش زماانی و مكاانی جزء كشورهای خشك و نیمه خشك جهان محسوب می شود و بحران كم آبی نیز رو به روز تشدید می شود و می تواند سر منشأ بسیاری از تحولات مثبات یا منفی در سطح ملی و بین المللی گردد. متاسفانه در كشور ما از دهه 1891 تا به حال دیدگاهشان بر كنترل كمی آب بوده است و ایان دیادگاه خساارت های جبران ناپذیری بر اكوسیستم و جوامع بشری گذاشته است كه باید این دیدگاه اصلاح شود.گسترش و تحكیم زمینه مشاركت آگاهاناه ماردب باویده در بهره برداری و مصرف آب، یگانه تضمین بلندمدت برای سودمندی فعالیتهای برنامه ریزی شده در این رابطه به نظر می رسد. در واقع بدون مشاركت آگاهانه مردب در جهت بهره برداری صحیح از سرمایه گذاری های كلان و در عین حال ضروری از جمله اجرای طرح های تامین آب و احداث شبكه هاای آبیااری و زهكشی، طبعاً نمی توان انتظار داشت تدابیر كارشناسانه و مدیریتی در روشهای تكنولوژی های نوین نسبت به مسائل موجود و اناوا نیازهاای آبای در هار زمان و مكان و با هر كمیت كیفیتی پاسخگو باشد. در روشهای مشاركتی، مشاركت در اولین دیدگاه به منزله نهاده ای برای توسعه است كه موجب افزایش كارایی برنامه های توسعه ای می گردد بطوریكه درگیری مردب در فعالیت ها، موجب شتاب دادن به روند توسعه و مطلوبیت بیشتر آن می شود، بنابراین می بایست هماهنگی و همزمانی لازب بین فرآیندهای تامین و استحصال آب با تااضا و مصرف بهینه همراه با سایر فرآیندهای مورد نیاز تولید همراه با مشاركت موثر مردب ایجاد گردد تا مشكلات مربوط به بحران كم آبی به حداقل ممكن خود برسد. كلمات كلیدی: بحران آب