بررسي مقابله اي نشانگرهاي گفتمان در شش رمان انگليسي و ترجمه ي آن ها

در این تحقیق برآنیم تا به بررسی نشانگرهای گفتمان بر مبنای تقسیم بندی وینتر، در شش رمان انگلیسی و ترجمه فارسی آن ها بپردازیم. یافته ها حاكی از آن است كه در رمان های بررسی شده نشانگرهای غیر تقابلی و تفصیلی كاربرد ندارند و بیشتر كاربرد نشانگرها به ترتیب مربوط به نشانگرهای علی، تقابلی و شك و احتمال است. میزان جملات مبدا و مقصدی كه در آن ها نشانگرهای گفتمان تناظر صوری و معنایی دارند نسبت به جملاتی كه در آن ها این تناظر صوری و معنایی وجود ندارد بیشتر است كه خود این مطلب می تواند نشانگر وفاداری مترجمان به متن اصیل باشد. تعداد جملاتی كه در آن ها نشانگرهای جملات مبدا در جملات مقصد حذف گردیده اند نسبت به جملاتی كه در آن ها نشانگرهای گفتمان در جملات مقصد نسبت به جملات مبدا افزایش داشته اند بیشتر است كه بیشتر این افزایش ها مربوط به «كه» و «و»های ربط می باشد. مواردی كه افزایش «كه» و «و» وجود دارد مترجم بار معنایی ای كه از این دو نشانگر بر می آید را لحاظ نكرده است و عیناً خود آن ها را به كاربرده است كه خود این مورد می تواند از بهینگی ترجمه بكاهد و باعث ضعف در پیام رسانی متن و ضعیفی ترجمه شده و از انسجام متن كم كند. در مواردی نیز هرچند نشانگرهای گفتمان جملات مبدا و مقصد با هم تناظر صوری و معنایی دارند، اما به نظر میرسد می بایست نشانگرهای دیگری به كار برده شود چون نشانگرهای به كار برده شده قدرت پیام رسانی كمتری دارند.